Rangitoto en eerste busreis
15 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Na een paar dagen bij familie te zijn geweest ben ik dan toch in mijn eentje de wijde wereld in getrokken ;). Eerst ben ik naar Rangitoto geweest, een vulkanisch eiland (het hele eiland is eigenlijk een vulkaan). Op weg er naar toe kwam weer het riedeltje voorbij wat steeds gezegd moet worden van de nieuw Zeelandse overheid (dit hoor ik in ieder geval steeds), dat je, als je grassen onder je voeten / tent hebt deze sprietjes niet mee mag nemen op het eiland. Dit verhaaltje was nu echter nog mooier, want er werd er aan toegevoegd dat je de muizen en ratten die je bij je zou kunnen hebben niet mee het eiland op mocht nemen wegens natuurbehoud. (Maar op de boot achterlaten dan?!?! En wie reist er met muizen en ratten!!!).
Het uitzicht op de top van de vulkaan (skyline Auckland) was wel erg mooi. De klim was best pittig, vooral het laatste kwartier omhoog. Hitte maakte het er ook niet makkelijker op, maar het uitzicht was het waard. Na deze tocht kreeg ik het briljante plan om naar het Auckland museum te lopen; leek best dichtbij op de kaart en ik had ineens zelfvertrouwen omdat ik al 3 dagen niet was verdwaald. Helaas raakte ik nu wel verdwaald en de schaal op de kaart klopte ook niet echt (het lag duidelijk aan de kaart, niet aan mij!). Na 1,5 uur dolen in de hitte was ik het zat, dus geen culturele uitspatting in het museum. Deze 'wandeling' en de vulkaan hakten er wel in want ik heb hier 4 dagen spierpijn van gehad. Dit is niet best, want het is me toch nog gelukt om de tracking te boeken die ik graag wilde doen! Heel vet, alleen houdt dat in dat ik 53 km moet afleggen in 3 dagen. Alvast een paar strek oefeningen gaan doen op het strand dan maar! Die tocht is gelukkig pas op 9 maart!
De dag erop ben ik met de busreis begonnen, het blijkt de partybus te zijn, veel 18-23 jarigen wiens prioriteiten drank en seks zijn... Gelukkig zitten er ook anderen in de bus, maar voel me wel een tikkeltje oud. Het systeem van het reizen met de bus is wel leuk; de bus stopt steeds op speciale plaatsen, er wordt ondertussen ook veel verteld over de geschiedenis en wat je overal zou kunnen doen.
Mijn eerste reis is naar Bay of Islands / Cape Reinga, het uiterste noordelijke puntje. Hier is het nooit winter, hoe ideaal is dat! Helaas is het net bewolkt / mistig als we er aankomen, maar het blijft een mooi plekje. Bij Cape Reinga botsen de Tasmaanse en Atlantische oceaan met elkaar, dit is een spiritueel gebied voor de Maori's. (Zij geloven dat na hun dood hun ziel terugkeert naar deze plek, waar ter wereld zij ook zijn), de mist maakt het extra mysterieus dus. Dit is het uiterste noorden en ook het dichtst dat ik voorlopig bij Nederland zal zijn! Op de weg terug heb ik (nouja, de verlichte versie van mijzelf dus) nog gesandboard, hiervoor moesten we een hele hoge duim opklimmen. Op foto's ziet het er lang niet zo indrukwekkend uit als in het echt, maar het was echt heel hoog (en warm). Eenmaal boven vroeg ik me af waarom ik dit nu ook alweer wilde, maar de weg naar beneden was sneller met board dan zonder, dus toch maar gedaan, en het was cool! En het ging vet hard, echt leuk. Ook zijn we nog met de bus over 90 mile Beach gereden, ging erg hard over het strand. Weer een haast verlaten strand met wit zand en haast witte duinen.
In Pahia was het eindelijk zo ver; zwemmen met dolfijnen! Helaas mochten we niet het water in; de dolfijnen hadden een baby dolfijn bij zich, en volgends de Nieuw Zeelandse wet mag je dan niet met ze zwemmen. Een teleurstelling want ik had hier erg naar uitgekeken. Wel een aantal dolfijnen gezien, en baby dolfijntjes zijn ook wel erg schattig! Er zijn hier overal dolfijnen, dus wie weet lukt het me nog wel een andere keer. Dan kan ik ook oefenen op het maken van foto's van dolfijnen want de foto's die ik gemaakt heb zijn zoekplaatjes geworden.
Nu zit ik weer even in Auckland bij familie. Dit weekend is er een concert van Eminem, een of ander rap event, Chinees nieuwjaar en een rugby toernooi, dus alle hostels en hotels zijn volgeboekt. Veel backpackers zijn dakloos dit weekend, ik gelukkig niet! Maandag reis ik weer verder naar het zuiden, vanaf dan ga ik in een ruk door naar het uiterste zuiden van het zuider eiland.
Voor nu is het wel weer even lekker om in mijn eentje te slapen. De afgelopen nachten sliep ik met 5 mannen waarvan er 3 snurkten (niet allemaal op dezelfde toon en plek, dus het was een een meerstemmig koor in stereo). Een jongen schreeuwde "Blake! Blake!" midden in de nacht. Iedereen schrok zich rot maar hij sliep gewoon verder, bleek toen hij wakker werd ook geen Blake te kennen.. :s wel vreemd. Nu weer even opladen en goed slapen dus.
Gaat alles nog steeds goed met schaatsen? En met voetbal? En hoe is het weer?
Het uitzicht op de top van de vulkaan (skyline Auckland) was wel erg mooi. De klim was best pittig, vooral het laatste kwartier omhoog. Hitte maakte het er ook niet makkelijker op, maar het uitzicht was het waard. Na deze tocht kreeg ik het briljante plan om naar het Auckland museum te lopen; leek best dichtbij op de kaart en ik had ineens zelfvertrouwen omdat ik al 3 dagen niet was verdwaald. Helaas raakte ik nu wel verdwaald en de schaal op de kaart klopte ook niet echt (het lag duidelijk aan de kaart, niet aan mij!). Na 1,5 uur dolen in de hitte was ik het zat, dus geen culturele uitspatting in het museum. Deze 'wandeling' en de vulkaan hakten er wel in want ik heb hier 4 dagen spierpijn van gehad. Dit is niet best, want het is me toch nog gelukt om de tracking te boeken die ik graag wilde doen! Heel vet, alleen houdt dat in dat ik 53 km moet afleggen in 3 dagen. Alvast een paar strek oefeningen gaan doen op het strand dan maar! Die tocht is gelukkig pas op 9 maart!
De dag erop ben ik met de busreis begonnen, het blijkt de partybus te zijn, veel 18-23 jarigen wiens prioriteiten drank en seks zijn... Gelukkig zitten er ook anderen in de bus, maar voel me wel een tikkeltje oud. Het systeem van het reizen met de bus is wel leuk; de bus stopt steeds op speciale plaatsen, er wordt ondertussen ook veel verteld over de geschiedenis en wat je overal zou kunnen doen.
Mijn eerste reis is naar Bay of Islands / Cape Reinga, het uiterste noordelijke puntje. Hier is het nooit winter, hoe ideaal is dat! Helaas is het net bewolkt / mistig als we er aankomen, maar het blijft een mooi plekje. Bij Cape Reinga botsen de Tasmaanse en Atlantische oceaan met elkaar, dit is een spiritueel gebied voor de Maori's. (Zij geloven dat na hun dood hun ziel terugkeert naar deze plek, waar ter wereld zij ook zijn), de mist maakt het extra mysterieus dus. Dit is het uiterste noorden en ook het dichtst dat ik voorlopig bij Nederland zal zijn! Op de weg terug heb ik (nouja, de verlichte versie van mijzelf dus) nog gesandboard, hiervoor moesten we een hele hoge duim opklimmen. Op foto's ziet het er lang niet zo indrukwekkend uit als in het echt, maar het was echt heel hoog (en warm). Eenmaal boven vroeg ik me af waarom ik dit nu ook alweer wilde, maar de weg naar beneden was sneller met board dan zonder, dus toch maar gedaan, en het was cool! En het ging vet hard, echt leuk. Ook zijn we nog met de bus over 90 mile Beach gereden, ging erg hard over het strand. Weer een haast verlaten strand met wit zand en haast witte duinen.
In Pahia was het eindelijk zo ver; zwemmen met dolfijnen! Helaas mochten we niet het water in; de dolfijnen hadden een baby dolfijn bij zich, en volgends de Nieuw Zeelandse wet mag je dan niet met ze zwemmen. Een teleurstelling want ik had hier erg naar uitgekeken. Wel een aantal dolfijnen gezien, en baby dolfijntjes zijn ook wel erg schattig! Er zijn hier overal dolfijnen, dus wie weet lukt het me nog wel een andere keer. Dan kan ik ook oefenen op het maken van foto's van dolfijnen want de foto's die ik gemaakt heb zijn zoekplaatjes geworden.
Nu zit ik weer even in Auckland bij familie. Dit weekend is er een concert van Eminem, een of ander rap event, Chinees nieuwjaar en een rugby toernooi, dus alle hostels en hotels zijn volgeboekt. Veel backpackers zijn dakloos dit weekend, ik gelukkig niet! Maandag reis ik weer verder naar het zuiden, vanaf dan ga ik in een ruk door naar het uiterste zuiden van het zuider eiland.
Voor nu is het wel weer even lekker om in mijn eentje te slapen. De afgelopen nachten sliep ik met 5 mannen waarvan er 3 snurkten (niet allemaal op dezelfde toon en plek, dus het was een een meerstemmig koor in stereo). Een jongen schreeuwde "Blake! Blake!" midden in de nacht. Iedereen schrok zich rot maar hij sliep gewoon verder, bleek toen hij wakker werd ook geen Blake te kennen.. :s wel vreemd. Nu weer even opladen en goed slapen dus.
Gaat alles nog steeds goed met schaatsen? En met voetbal? En hoe is het weer?
-
15 Februari 2014 - 16:49
Mama:
leuk verslag je hebt al veel beleefd. thea heeft met je geskiped heb ik vernomen maar ze heeft t allemaal niet zo goed kunnen volgen ''herrie'' zei ze. morgen ga ik n eindh. vanwege verj dion en zie ze daar allemaal . met psjs gaat t goed. p komt inderdaad af en toe knffln en c is soms wat chagrijnig maar ook lief. als ze op tafel loopt kun je haar buikje zien! ze is goed '"gestript" ga nu elke dag met borsteltje in de weer om haar er aan te laten wennen, want teveel "roesjes" lijkt me niet zo goed! Nu julie nog n fijne reis met leuke mensen gr ook van overbuurtjes mm. -
15 Februari 2014 - 22:06
Nienke:
Lieve Juul! Klinkt weer geweldig allemaal; vulkaan , spirituele plekken, sandboarden (wat stoer!), met 5 mannen slapen... En vooral natuurlijk de partybus;) leuk hoor!:D 53 km in 3 dagen? ? Ik geloof dat ik toch die hardloopschoenen onder een laag van drie weken stof vandaan moet toveren, anders houd ik je straks niet meer bij! Xx -
16 Februari 2014 - 21:34
Silvana:
Hee Jules! Dat klinkt gaaf, wat is er veel te doen. Jammer van de dolfijnen, hopelijk lukt dat nog op een later moment. Hier alles prima, het blijft maar medailles regenen, ongelofelijk! Je moeder heeft haar handen vol aan de beestenboel ;-). En ik begin de nachtjes af te tellen, nog maar 4 weken werken!! liefs
-
17 Februari 2014 - 11:37
Maike:
Hey Juul,
Super cool om te lezen wat je allemaal meemaakt! En een goed tijdverdrijf voor mij want die kleine hier laat nog op zich wachten! Het wordt nu wel heel spannend allemaal en de nieuwsgierigheid is nu ook wel heel erg groot:-) Maar ja we wachten af en uiteraard hou ik je op de hoogte. Geniet van je verder avontuur! liefs Maike -
17 Februari 2014 - 20:21
Amy:
Hey, wat leuk zo mee te lezen, ik vroeg me al af hoe het met je ging daar zo ver weg :-). Ik ontdekte deze links in mijn ongewenste e-mail (foei hotmail!), maar je bent nu veilig verklaard, dus ik lees mee. Heel stoer allemaal!! Geniet ervan, een heel bijzonder reis, x Amy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
